Γίνεται λοιπόν ολοένα σαφέστερο, πως η μακροχρόνια επαφή των μεσογειακών ανθρώπων, με τις διαφορετικές όψεις του φυσικού περιβάλλοντος, δεν δημιούργησε μόνο την ενδιαφέρουσα "μυθ-ιστορία" των τεσσάρων αυτών διακριτών θεολογικών εποχών, (Ωκεανού-Ουρανού-Κρόνου-Ζηνός), αλλά η θεολογία τους αυτή, κορυφώνεται με μια αυξανόμενη κατανόηση της φυσικής τάξης, που τελικά οδήγησε τους ανθρώπους αυτούς, σε νέους δρόμους "ορθής" (άρα και επιστημονικής) ιερής εκτίμησης, των κύκλων και των μυστικών της ζωής!
Έτσι λοιπόν εκ του ασφαλούς συμπεραίνουμε, πως απ’ την υπέρ-τατη θεά και πολυπρόσωπη Μητέρα Γη, στο μυαλό των μεσογεια-κών ανθρώπων, γεννιέται ο πλέον αξιότιμος θεός της ζωής, ο Ζήνας, που αντιπροσωπεύει… πάνσεπτη, πανίερη και ενθρονισμένη… την ίδια την έννοια της ζωής! Με τους ολοσέβαστους νόμους της σποράς, της γονιμοποιούς έλξης, της γέννησης, καθώς και όλους τους κύκλους της ζωής (κρυφούς και φανερούς) και φυσικά της αναπότρεπτης φθοράς και του θανάτου. Μάλιστα οι διάφορες εκδοχές του Ζηνός, δεν είναι άλλες απ’ τα ονομαστά παιδιά του, με γενέθλιο αποκορύφωμα (όπως θα δούμε) αυτό της Αθηνάς!
Παρ’ όλα αυτά, πολλοί είναι αυτοί που με πείσμα επιμένουν στον δήθεν γελοίο πολυθεϊσμό των Ελλήνων, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για πολυωνυμία του θείου και όχι για αυθαίρετο, ασυνάρτητο πολυθεϊσμό! Το παρακάτω όμως απόσπασμα, δεν αφήνει καθόλου περιθώρια αμφιβολίας: «Και γαρ μίαν μορφήν έχουσιν οι θεοί, πολλοίς δε ονόμασι καταμερίζονται (μία μορφή λοιπόν έχουν οι θεοί, σε πολλά δε ονόματα μοιράζονται) αλλά και Γη, η των πολλών ονομάτων μορφή μία: Λέγεται γαρ ου μόνον Θέμις και Γαία αλλά και Ζείδωρος και Βότειρα (τρέφουσα, βόσκουσα) και Βωτιάνειρα. Άλλως, το θείον φύσει μεν εστιν εν, ονόμασι δε πολυμερώς». Scholia In Aeschylum (009) Pr.209.4-13. Δηλαδή: «Όπως και η πολυώνυμη Γη, μια έχει μορφή: αλλά αποκαλείται όχι μόνο Θέμιδα και Γαία, αλλά και Ζωοδότρα, Τροφός και Ανδροτρόφα. Για να το πούμε και αλλιώς, το θείον κατά φύση είναι ένα, ονομάζεται δε πολυμερώς». Scholia In Aeschylum (009) Pr.209.4-13. «Γαία, πολλών ονομάτων μορφή μία». Aeschylus Trag. Prometheus vinctus 210.
Μετά απ’ αυτό, χρειάζεται κανείς πολύ μεγάλες δόσεις κακεντρέχειας, για να μετονομάσει τους Έλληνες, από ευφυείς, αγνούς φυσιολάτρες, σε προχειρόδοξους, πολυθεϊστές ειδωλολάτρες!
Δημοσίευση σχολίου